Zatoka Burzy

Piołun · Wysłany: Nie 11:01, 20 Mar 2011 Temat postu:

Kiwnął jedynie łbem na znak zrozumienia. Czyli miał rację większość koni wracała do krainy po... jakimś opustoszeniu? No nieważne. Szczerze mówiąc stanie w miejscu niezbyt mu pasowało zwłaszcza kiedy deszcz zaczął padać jeszcze gęściej niż wcześniej. Po łbie i całym ciele srokacza spływały strużki zimnej wody, a z grzywy i ogona co chwila spadały setki małych kropelek. Spojrzał gdzieś w bok. Jego oczom ukazała się piękna tęcza, jednak była częściowo zasłonięta przez ciemne, burzowe chmury.
-Spójrz.- Wskazał jej na wielobarwną tęczę. Myślał, że klaczy taki widok się spodoba.

Szeherezada · Wysłany: Pon 13:41, 21 Mar 2011 Temat postu:

Mruknęła coś na głupi deszcz i spróbowała wytrzepać krople deszczówki z grzywy, co skończyło się tym że niechcący go ochlapała.O ile to miało jakiekolwiek znaczenie, bo wkrótce i tak byli mokrzy. Rozglądała się właśnie za jakąś kryjówką gdy ogier zwrócił jej uwagę na piękną tęczę.
- Piękna - odpowiedziała ze wzrokiem skupionym na wspaniałym zjawisku.

Piołun · Wysłany: Pią 17:46, 25 Mar 2011 Temat postu:

Zastrzygł uszami.
-Może się przejdziemy?- Zasugerował delikatnie dając do zrozumienia, że nie bardzo widzi mu się stanie w tej ulewie. Nie czekając na to co odpowie ruszył dość wolnym, acz energicznym krokiem przed siebie.
-Może opowiesz mi coś o sobie? Skąd pochodzisz?- Spytał próbując jakoś zacząć ciekawszy temat, bo nie lubił szablonowych rozmówek typu "hej, jak się zwiesz, z jakiego jesteś stada, do zobaczenia."

Szeherezada · Wysłany: Pon 9:15, 28 Mar 2011 Temat postu:

Rozejrzała się szukając jakiegoś schronienia przed deszczem, ale w końcu ruszyła za nim i szybko go dogoniła. Jej też nie marzyło się stanie w ulewie.
- No więc..od tego się chyba nie zaczyna zdania. No więc, w różnych miejscach się było. A skąd.. kto to wie.
Nie był to sposób wykręcenia się od rozmowy, bo też nie miała powodu na wykręty, ale szczera prawda.

Preta'a Porter

Galopem wkroczył do zatoki. Rozejrzał się, po czym zakłusował energicznie i z wdziękiem. Stanął w deszczu i widząc jakieś dwie rozmazane postacie pogalopował w ich stronę. Zwalniając obok nich zerknął im w oczy. Zatrzymał się przed nimi i czując niespokojną a zarazem romantyczną atmosfere rzekną:-Witajcie!-pochylił łeb i podniusł brwi spoglądając wprost w oczy siwej, pięknej klaczy.
Ogier i klacz, może para, może tylko znajomi, lecz powinni zostać sami. -Zostawiam was samych.-i delikatnie stąpając po ziemi odszedł w przeciwną stronę. Idąc obejrzał się do tyłu zerkając na Szez.