Strumyk

Remus

To jest strumyk w którym jest najlepsza woda, woda nie jest zatruta a ni zakażona jest zdrowa i czysta.

Liria

Lekkim kłusem wbiegła na teren małej dolinki przez którą przepływał strumień. Uśmiech rozjaśnił jej pysk, zatrzymała się przy samej wodzie, opuściła łeb i napiła się dość łapczywie kilku zdrowych łyków.
Uniosła łeb z powrotem. Ostatnio jakoś nie wiedziała sama co ze sobą zrobić. Odeszła kilka kroków i oddała się skubaniu soczystej trawy.

Pegaz

On szedł stępem. Rzadko zmuszał się do szybszego tempa, sam nie wiedział czemu. Wszystko przez te wspomnienia. Szarpnął brutalnie łbem i nie wykonał już żadnego gwałtownego ruchu. Podszedł do strumyka. Na jego pysku zamajaczył lekki uśmiech. Napił się czystej, "świeżej" wody.

Liria

Uniosła łeb i spojrzała w stronę, z której dobiegał głuchy dźwięk kopyt obijających się lekko o ziemię. Ujrzała ogiera śnieżnobiałej maści, aż zabolały ją oczy, gdy spojrzała na niego w blasku słońca.
Z wyglądu był doskonałym jej przeciwieństwem. Wyglądał jak anioł, tak jej się skojarzył. Ta biała sierść. Ona zaś w porównaniu do niego mogłaby być diabłem. Czarna jak smoła, o błyszczącej w słońcu sierści i ciemnych oczach.
Zaprzestała dalszemu pałaszowaniu trawy, choć jej smakowała, ona wcale nie była głodna. Podeszła bliżej do nieznajomego wciąż przyglądając mu się z uwagą.
-Witaj.-
Powiedziała spokojnym, acz donośnym głosem.

Pegaz

Zauważył ją, owszem. Zwrócił uwagę na to że wyglądem się od siebie różnią. Uniósł łeb. Przez chwilę grzywa przesłoniła mu oczy. Potrząsnął szyją by pozbyć się grzywy z oczu. Nawet to zrobił spokojnym,nie gwałtownym ruchem.
- Witaj. - odpowiedział miłym, spokojnym tonem, który jego rozmówców nie mógł ani odstraszać ani przyciągać.

Liria

Przybrała naturalny wyraz pyska i zwróciła się w stronę ogiera.
-Jak cię zwą?-
Spytała łagodnym tonem, a na chrapach zawidniał cień uśmiechu, który po sekundzie zniknął.
Wykonała gwałtowny ruch głową, który przyczynił się do odgarnięcia przydługiej, nierównej grzywki przysłaniającej jej pole widzenia. Czekała z cierpliwością na odpowiedź siwka, co jakiś czas rozglądając się po okolicy za czymś co mogłoby ewentualnie przyciągnąć jej uwagę. Machnęła ogonem kilka razy i ponownie zwróciła się ku ogierowi.

Pegaz

Cóż, nawet tym się różnili.
- Pegaz. A jak brzmi twoje imię? - odpowiedział. Nieznaczny uśmiech trwał uparcie na jego pysku. Rozejrzał się po okolicy nieświadomie szukając jakiejś przeszkody do pokonania. Stare nawyki. By czymś się zająć i nie myśleć skubnął trawy, która okazała się niezwykle soczysta.

Liria

Hm, niby takie łatwe, ale dziwne dość było jego imię. Trzasnęła ogonem przecinając ze świstem powietrze.
-Liria.-
Przedstawiła się.
Rozmowa jakoś się nie kleiła. Może ona po prostu nie miała umoru... Sama nie wiedziała. Jakoś wszystko wokół było jej obojętne. Zarzuciła łbem przerzucając czarną, długą grzywę na drugą stronę szyi. Ta jednak poczęła powoli wracać na swoje miejsce.

Pegaz

Też zauważył że rozmowa im nie idzie, ale nie było to dla niego nic nowego. Wiedział że sam ponosi za to winę, po prostu za bardzo się broni9ł przed "byciem interesującym". A może to jego przewidywalność i przewidywanie wydarzeń. Parsknął. Czyli nudy.
- Miło mi cię poznać Lirio, chociaż pewnie ty zanudzasz się ze mną - odpowiedział. Uśmiechnął się ironicznie co zmieniło wyraz jego pyska.

Liria

Cień uśmiechu przemknął dyskretnie przez jej pysk, jednak zagościł na nim dłuższą chwilę.
-Oj, to chyba ty ze mną.-
Powiedziała.
-Mam jakiś nienajlepszy humor.-
Dodała po chwili, uśmiech zniknął, jednak pysk wciąż przybierał serdeczny wyraz.
I faktycznie coś niemrawo się czuła. Może to pogoda się psuła, albo coś...

// wybacz, brak weny -.-

Pegaz

On także się uśmiechnął na dłuższą chwilę, szerszym uśmiechem.To co w tej chwili poczuł było jak urzeczcie żywej istoty ze zaraz zmieni się w posąg. Skąd w nim ta flegmatyczność?
- Ależ skądże-zaprzeczył.
- Widzisz,ja nawet nie mam złego humoru a i tak jestem nudny jak..sam nie wiem co.Jak coś nudnego na przykład jedzenie każdego dnia na tej samej łące

Revers

Zjawił się nad strumieniem. Słońce grzało jak porąbane, więc ukrył się w cieniu drzew. Nienawidził światła. Drażniło jego oczy i skórę. Spojrzał na konie, które znajdowały się w pobliżu. Po chwili przeniósł wzrok na pająka siedzącego na liściu, wydał mu się on bardziej interesujący od rozmawiających przedstawicieli jego gatunku.

Katsuno

Powolnym, ospałym krokiem młoda klacz dotarła nad strumyk. Wycieńczona długą podróżą przysiadła w cieniu obserwując z ukosa czarnego koniowatego. Jakiś taki znajomy... Przemknęło jej przez łeb. Parsknęła cichutko i rozejrzała się po okolicy. Parę innych koni stało w oddali. Kat położyła się i przymknęła ślepia.

Casablanca

Wolnym ale energicznym kłusem dotarła nad strumyk. Poddenerwowanie spowodowane walką z nieznajomą karą klaczą już dawno jej minęło. Rzuciła przelotne spojrzenie w stronę klaczy w cieniu, delikatnie, niemal niezauważalnie skinęła jej głową po czym weszła przednimi dogami do strumyka i zaczęła pić. Woda przyjemnie orzeźwiała.

Katsuno

Spojrzała na klacz, również skinęła jej łbem w geście powitania. Wstała, podeszła do klaczy. - Witam... - powiedziała cichutko i schyliła łeb aby również napić się orzeźwiającej wody. Słońce grzało coraz mocniej a lekki wiatr rozwiewał grzywę Kat.