Źródło.

Remus

To jest źródło, w którym woda jest tak dobra jak w strumieniu. Często przychodzę tutaj, aby się napić. W mojej grocie jest bardzo podobne.

Gdy pójdziemy wzdłuż strumyczka z tego żródła na pewno zobaczymy piękny leśny krajobraz

Loona

Loona szła powoli przez las, nie wiedziała dokąd idzie, bo była tu pierwszy raz. Nagle ujrzała male źródełko. Podeszła i napiła się wody. Była pyszna, nigdy wcześniej takiej nie piła. Odeszła parę metrów i rozejrzała się. Nikogo nie było w pobliżu.
-Jak zwykle samotna- pomyślała i znowu napiła się wody ze źródełka. Schyliła się i skubnęła trawy. Nie była tak dobra jak woda.
-Przecież przez parę dni nic nie jadłam powinnam nie wybrzydzać- powiedziała i pogrążyła się w tej czynności.

Casablanca

Szła spokojnym krokiem wzdłuż strumyka w stronę źródła. Liście drzew przyjemnie szeleściły pod wpływem delikatnego wiatru. Casablanca znała to miejsce, lubiła tu niegdyś przychodzić. Ku jej zadowoleniu niemal się nie zmieniło.
Niedaleko, między drzewami na swojej drodze zauważyła siwą klacz. Ta skubała trawę i najwyraźniej jej nie widziała. Casablanca zbliżała się do nieznajomej przy okazji przyglądając się jej.

Loona

Podniosła łeb i rozejrzała się. Parę metrów od niej stała klacz. Przyjrzała się jej i wróciła do swojego poprzedniego zajęcia. Po chwila zastanowienia jednak się odezwała:
-Witaj, czy mi się zdaje czy już się kiedyś widziałyśmy? Jeśli, nie to jestem Lady Loonablytho van Hels, lecz możesz mi mówić Loon - powiedziała i odeszła by napić się wody - a ciebie jak zwą? - zapytała między dwoma skubnięciami trawy.

Ramzes

Szedł powoli z łbem lekko uniesionym do góry. Spojrzał na strumień. Woda wyglądała na bardzo smakowitą dlatego też skusił się by jej spróbować. W rzeczy samej była pyszna. Uniósł łeb i rozejrzał się w koło. Dostrzegł dwie klacze rozmawiające ze sobą. Nie chcąc im przeszkadzać odwrócił się od nich i stał w ciszy przyglądając się rozciągającym się w dole lasom. Niedawno przybył do tej krainy i chciał ją jak najlepiej poznać, toteż wpatrywał się wnikliwie w otaczający go krajobraz by uchwycić jak najwięcej szczegółów.

Loona

Odwróciła łeb i spojrzała na konia który przed chwilą tu przyszedł.
- Co za okropna maść!-pomyślała i spojrzała na niego wzrokiem mówiącym : Czego tu szukasz dziwaku?! Prychnęła wrogo i odwróciła się do niego tyłem. Skubnęła trochę trawy i spojrzała w dół, jej oczy błądziły po drzewach i pagórkach, jednak nie zauważyła postaci na którą czekała. Kim on miała być? Nawet Ona tego nie wiedziała. Jeszcze raz spojrzała w dół i zaczęła biec, jak najszybciej by znaleźć się daleko. Po policzkach spływały jej łzy. Po dłuższej chwili zatrzymała się i spojrzała w górę rysowały tam się zarysy dwóch koni których nie chciała znać.

Hopeless

Tup, tup, tup, rozległo się. Każdy kto znałby Hopeless i wiedział, ze przebywa w tej krainie nie miał by wątpliwości, że przybywa. Jak zawsze powolny krok,łeb spuszczony, a piaskowa grzywa zasłaniała jej cały świat. Który z resztą ani trochę jej nie interesował. Cel? Miała jeden. Przewędrować i przeżyć do końca swoje dni. I była to nieznośna wędrówka. Dotarła nad źródło. Gwałtownym,nie pasującym do niej ruchem wstrząsnęła grzywą by coś zobaczyć.Zobaczyła źródło i nachyliła się nad nim by się napić. Była świadoma obecności innych, ale póki co ignorowała inne konie.

Ramzes

Zastrzygł uszami usłyszawszy jakieś odgłosy wydawane przez inne konie lecz nawet nie odwrócił łba by sprawdzić co się dzieje. Po prostu go to nie interesowało. Wciągnął powietrze po czym wypuścił je ze świstem. Kochał oddychać pełną piersią i czuć się wolnym bez presji i myślenia 'a co inni o mnie pomyślą?'. Kochał życie. Było ono jego jedyną prawdziwą i szczerą miłością.

Loona

Po raz kolejny spojrzała w górę. Dwie czy trzy? Dwie czy trzy? Tak, na górze znajdowały się teraz trzy konie.
- To już w żadnym miejscu nie ma spokoju?!- krzyknęła tak głośno, że była pewna iż tamte konie ją usłyszały. Podłe, podłe istoty. Jak śmiały zakłócać Jej święty spokój? By się uspokoić schyliła się i napiła wody. Po chwili również skubnęła trochę trawy.
- Co ma być to będzie. To nie nasza rzecz spoglądać w przyszłość. Co ma być to będzie...- zanuciła cicho swoją piosenkę na uspokojenie. Rozejrzała się. To nie było ciekawe miejsce. Wkroczyła głębiej w las by znaleźć dogodne miejsce do położenia się. Po chwili ujrzała trochę mchu i kępę trawy. Położyła się tam i odeszła w świat kolorowych snów...

Hopeless

Gdy ugasiła pragnienie spojrzała na wodę, gdzie widniało odbicie smukłej siwej klaczy z długą grzywą. Coś jej się nie spodobało w odbiciu więc odwróciła się od źródła.Obdarzyła beznamiętnym wzrokiem "towarzyszy"i skubnęła trawy.
Zauważyła przemieszczenie się klaczy, a trudno było nie usłyszeć jej słów. Parsknęła pogardliwie, ale nic nie powiedziała. Słowa nie były jej koniecznie potrzebne do egzystencji. Potrzebna jej była cierpliwość do siebie.
Była jednak trochę z siebie dumna, że samym przybyciem wyprowadziła kogoś z równowagi. Machnęła ogonem i wierzgnęła długą grzywą. Czasami bywała wredna, a niektóre głupie i niedoświadczone konie sądziły , że nadawałaby się do złego stada. Sęk tkwił w tym, ze nie nadawała się do żadnego stada.

Ramzes

Znów zastrzygł uszami słysząc głos klaczy. 'Rozhisteryzowana lalunia' pomyślał i parsknął pod nosem szydzącym śmiechem. Odwrócił łeb by spojrzeć na obecne konie. Jego uwagę na krótką chwilę przykuła siwa klacz stojąca nieopodal. Uśmiechnął się ciepło na jej widok. Kogoś mu przypominała.

Hopeless

Poczuła przez moment na sobie czyiś wzrok. Spojrzała na ogiera i obdarzyła go spojrzeniem, które nie zaliczało się ani do negatywnych ani do pozytywnych.
Kąciki jej pyska uniosły się o milimetry, co można było uznać za sukces.Zazwyczaj grymas służył jej za uśmiech. W jej oczach odbijało się trochę rozbawienia. Oczywiście to klaczy tak udało się "rozbawić" Hopeless. Znów skubnęła trawy a grzywa niczym zasłona broniła ją przed światem.

Ramzes

Stał wpatrzony w klacz i rozmyślał o czymś...nieokreślonym. Uśmiechnął się ponownie i ruszył przed siebie wolnym stępem. Podszedł do siwej i nie patrząc na nią, stanąwszy obok pochylił łeb i napił się wody.

Hopeless

Z czasem wytworzyła dziwną umiejętność. Chociaż grzywa zasłaniała jej widok wyczuła i zauważyła przemieszczenie się ogiera. Ani drgnęła, miała taką nadzieję. Powstrzymała się od zrobienia kroku w bok. Chwilę jeszcze leniwie i beznamiętnie skubała trawę. Potem gwałtownym ruchem uniosła łeb by poprawić grzywę. Gwałtowny ruch nie pasował do tej klaczy, która wszystko robiła wolno. Czy gdzieś się jej spieszyło? Otóż nie.

Ramzes

Spojrzał na nią spod swej brudnej, potarganej grzywy i znów uśmiechnął się swoim dziwnym uśmiechem po czym wrócił do wpatrywania się w wodę. Odrobinkę intrygowała go ta oto siwa klacz. Zdarzało mu się to rzadko, ale jednak się zdarzało. Postanowił więc poczekać. Przecież w końcu nigdzie mu się nie spieszyło.