Dolina Mgieł.

Remus

Dolina wiecznie zasnuta mgłą tak gęstą, że prawie nic przez nią nie widać. Na samym jej środku znajduje się jezioro. Głębokie, czarne. Nazywają je Jeziorem Łez. Pewnie dlatego, że nie jeden już się w nim utopił.

Szeherezada · Wysłany: Śro 12:26, 16 Mar 2011 Temat postu:

Szła ostrożnie przed siebie.Słyszała że pośrodku doliny jest jezioro,a ona nie miała ochoty na utopienie się Ze względu na swą maść stapiała się z mgłą. Można byłoby ją uznać za zjawę, jakiegoś ducha, albo topielca. Było tu dla niej za ponuro. Ona naprawdę miewa durne pomysły.

Kendra

Słychać było tylko dźwięk jaki wydają końskie kopyta uderzające o twardo ubitą ziemię. Klacz zeszła z gór, w dolinę. Mgła była coraz gęstsza. Kendra prawie nic nie widziała, ale doskonale wiedziała gdzie się znajduje. Jej sylwetka powoli wyłoniła się z mgły, gdy teren się podniósł. Rozejrzała się. Nie było tu żywej duszy. Nie dziwiła się. Ostatnimi czasy w krainie koni było mało. Ba, to delikatnie powiedziane. Niektóre założyły własne stada, niektóre odeszły na zawsze i nie mają zamiaru wrócić, stare konie padły. Naturalna kolej rzeczy. Pierwszy raz ta kraina wydała się jej zupełnie wymarła. Dawno nie widziała nikogo ze swoich. Nic dziwnego, była Szpiegiem więc przebywanie wśród własnego stada, które doskonale znała mijałoby się z założeniem większości jej zadań. Nawet Przywódców widywała rzadko. Czasem tylko jakiś Wojownik wysyłany był do niej po to, by przekazywać jej instrukcje. Klacz westchnęła cicho i machnęła leniwie ogonem.

Curious

I on, rosły kary ogier pojawił w się w górach. Taki spacer połączony z niemałym wysiłkiem był dla niego wyzwaniem.. ale dającym satysfakcję. Dawno już nie odwiedzał tej części krainy, może nawet już o niej zapomniał.
Z uszami stulonymi do potylicy, przemierzał szybkim, acz ostrożnym krokiem przestrzeń. Świt nadszedł dość szybko, toteż i mgła była wyraźna. Przeklął pod nosem, niespecjalnie z tego faktu zadowolony. Co było białe i czyste - odrzucało go. Prychnął krótko, rozglądając się. Ach, no tak! Pomylił drogę i znalazł się w dolinie mgieł. Zafalował chrapami, zwalniając. Wyczuł czyjś zapach, jakby znajomy.
Westchnął dość głośno, może go usłyszy.

Kendra

Bardzo szybko wyczuła obecność innego konia. Kara sylwetka zamajaczyła wśród mgieł. Czyżby to był on ? Przyjrzała się uważnie i wiedziała, że się nie myli. Ten sposób poruszania się rozpozna wszędzie. Zaśmiała się po czym zarżała głośno, dając znać gdzie się znajduje.

Agnese

Wolnym i delikatnym kłusem wstąpiła w białą mgłę. Ponure drzewa bez jakiegokolwiek życia wyglądały przerażająco. Wysoka i twarda trawa obijała się o nogi klaczy, ale nie mogły jej zranić. Byłą bardziej gruboskórna niż wskazywała na to jej delikatna, arystokratyczna sylwetka. Nikt by nawet nie podejrzewał, że te z pozoru delikatne i małe kopyta stratował tyle żyć.
Gdy tak dalej zagłębiała się w mroczną krainę zwalniała kroku, aż w końcu jej białą sierść zlała się z kolorem mgły a ona sama stała się niewidoczna. Jedyne szuranie o twardą trawę ją zdradzało. Czaiła się jak drapieżnik, dopóki nie zobaczyła majaczących przed nią kształtów. Ustała w dość bliskiej odległości i poczęła nasłuchiwać.

Salana

I tak galopując przed siebie z zalewu dobiegła tu. Z początku na widok mgły trochę zwątpiła, lecz krótkotrwale. Natkneła się na jakiś pagórek. Zwolnila kroku i rozgladając się weszła w gęstą mglę. Słyszała jakby ciche szmery, jednak nie zniechęciło ją to. Szła dalej. Nagle gdzieś we mgle ujrzała jakaś ciemną postać. Usłyszała rżenie. Chciała sprawdzić, kto to. Podeszła bliżej i stanęła oko w oko z czarnym koniem o niebieskich oczach, które spojrzały na nią z zaskoczeniem i szcyptą zła. Stanęła jak wryta, serce zabiło jej mocniej. Stała bez ruchu.