Duża plaża

Liria

Uśmiechnęła się psychopatycznie i pyknęła łbem Pheobe.
-No i to mi się podoba!
Powiedziała z wielkim entuzjazmem.
-Mam takie samo zdanie, i również jestem samotniczką. Po za tym, jestem zbyt dumna, by pozwolić sobą żądzić, o!
Powiedziała z dumną i razem z Fibi spiorunowała Arvi znaczącym wzrokiem.

Nightfall Moon

Strzeliła focha i odwróciła się bezceremonialnie do Liri swym pięknym, białym zadkiem. Podeszła do Phoebe z dalej zafochaną i można powiedzieć obrażoną miną, po czym rzekła pewnym głosem wykładowcy ~Ja należę do Krystalicznej Wody i jest mi tam dobrze o!~ powiedziała co miała, a za chwilę wróciła do swoje poprzedniej pozycji czyli zadkiem do Liri.

Phoebe

W głowie już układał jej się pomysł. Niezbyt skupiła się na tym, co mówiła do niej znajoma. - A-ha - odparła z szyderczym uśmieszkiem. Po czym spojrzała na Lirię, i zrozumianym dobrze przez wiele osób gestem, spojrzała oczyma to na Lirię, to Arvenę. Jej chrapy ułożyły wyraz, przesłany do Liri, ale przecież jej nowa znajoma, czyli Pani Phoch, nie mogła się dowiedzieć xD

Liria

Zrozumiała telepatyczne przesłanie Pheo... Uśmiecheła się złowieszczo, jak to tylko ona potrafiła, i wychwyciła moment, w którym Arvi się na nią nie patrzała... Wtedy rozdziabiła swoją wielką paszcze i... Dziabnęła Arvi w ZZAAAAD! Wpadła w dziką satysfakcję, i szaleńczo downowaty śmiech widząc reakcję.

Phoebe

Zaśmiała się najpierw nienaturalnie, coś typu "Doda". Po chwili jednak nie wytrzymała i wrzeszczała ze śmiechu w niebogłosy, leżąc prawie że na ziemi i trzęsąc się we własnych łzach.

Nightfall Moon

~TY MENDO!~ Wydarła się na przyjaciółkę i zachodząc ją wcześniej od tyłu zasadziła jej pięknego kopa w ten czarny zad. Poszła sobie na płytszą wodę po czym klapnęła sobie na piasku do kolan(?) przykryta wodą. Spojrzała na obie towarzyszki mrożącym krew w żyłach i powodującym przemieszczanie się obiadu w żołądku, morderczym wzrokiem, który wręcz powalał pełnią psychopatyczności.

Liria

Dusząc się ze śmiechu, przy tym drąc z bólu, po tym jak przyjaciółska zasadziła jej ich słynnego "trzeźwiaka" co dało cudowną chorą, psychopatyczną mieszaninkę. Rzuciła się do wody chlapiąc na boki.

Phoebe

Leżała na ziemi, wierzgając nogami. Płakała, była totalnie mokra i rozdygotana. - Żebyś ... Twoja .... mina - nie potrafiła wymówić ani słowa.

Liria

Gdy już się w miarę 'opanowała' pomogła wstać Fibi.
-Spokojnie.... Oddychaj...
Powiedziała poprzez resztki szalonego śmiechu. Wyszła z wody i otrzepała się mocno.
Flancła się na piasku, i leżąc bezwładnie, chcąc się wysuszyć i ogrzać posłała do przyjaciółek swój cudny wyszczerz.

Phoebe

Oddychała głęboko, jak nakazywała Liria. Właściwie dyszała, bo uspokoić się nie potrafiła. Wreszcie, wciągając nosem, wstała i z zabójczym uśmiechem podziękowała przyjaciółce.
Ułożyła się obok niej wygodnie, pozwalając, by słońce wysuszyło ostatnie kropleki wody z jej ciała.
- Macie jakieś marzenia? - zapytała ni stąd, ni zowąd.

Liria

Spojrzała w niebo, oczy delikatne przysłaniała jej grzywka. Niebo było piękne, czyste, bezchmurne, i licznie rozgwieżdżone...
-Oczywiście, że tak...
Powiedziała spokojnym głosem, nie odrywając wzroku od cudownego nieba.

Nightfall Moon

//Aż mi się moja filozofia o gwiazdach przypomniała. xD//

W końcu się uśmiechnęła i położyła się obok przyjaciółek, przewróciła się na grzbiet, a teraz jej oczy błyszczały odbitym światłem milionów gwiazd widniejących na ciemnogranatowym niebie. ~Każdy ma jakieś marzenia...~ Powiedziała nieco ściszonym głosem, by nie zagłuszyć tej pięknej i kojącej zarazem ciszy.

Liria

// Ajjjj *_* \\

A ona wciąż patrzyła gdzieś w górę. Rozmarzona. Czemu zawsze pragnęła czegoś, co było niemożliwe, nieosiągalne? Za to się nienawidziła. Choć było to wręcz fascynujące... Jej myśli.. marzenia... Kochała to, chociaż.. Bała się tego. Bo pragnienia to były... Ją przerastające...

Phoebe

Uśmiechnęła się. Cisza delikatnie dotykała jej uszy, działając łagodząco. Czego ona pragnęła? Ciszy, spokojnego życia, dobra i pełni miłości dookoła. Zło było dla niej straszne. Delikatna muzyka kołysała ją. Muzyka, właśnie. Coś wspaniałego.
Słyszała gdzieś w oddali głos Azu - For you.

Liria

A o czym ona marzyła? To tylko ona wiedziała. I wolała nawet o tym nie myśleć, bo od razu jakaś część jej gasła. Ta część, która zapomniana nie drażniła jej, a jej brak był cierpieniem najwiękrzym. Bo marzyła o tym, co pozostało nieosiągalne.