Zachód Słońca

Kathie

- Oj nie umiem, nie umiem - powiedziała i odwzajemniła uśmiech. Po chwili wbiegła do morza, a woda ochlapała Bandolcie. Zaśmiała się [Kathie] i zaczęła wesoło ochlapywać swoją przyjaciółkę

Bandola

Wstała z piasku i podbiegła do Kathie też zaczęła ją ochlapywać wodą, śmiała się razem z przyjaciółką.

Kathie

Klacze tak dobrze się bawiły i rozmawiały o ogierach, że nawet nie zauważyły, że już dawno po zachodzie. Dwa konie ganiające się w wodzie pięknie wyglądały przy świetle księżyca.
- Trochę długo już tu jesteśmy - powiedziała, ale nie przerywała chlapać - Ja muszę już iść. Fajnie było - mówiąc to czuła zapach innego konia. Nie, nie był to zapach Bandolci, lecz całkiem innego konia...

Bandola

Oki, ja też się będę zbierała spojrzała na Kathie i wyszła z wody.

Rukia

Rukia przez moment przyglądała się klaczą, które tak beztrosko bawiły się wodą. Wyszła z wody, otrzepując się z cichym rżeniem i bujając wątłym ogonem na boki ruszyła pod jedno ze starych drzew, które ostało się na wydmach. Jej kroki ciążyły na piachu, co raz klacz zapadała się kopytami w piachu. Kiedy w końcu doszła pod wyznaczone miejsce osunęła się, a jej sylwetka rozciągnęła się u podnóży drzewa. Prychnęła, przymykając powieki, a łeb układając na piachu.

Wrigley

Z daleka przyglądał się wszystkiemu co tutaj zaszło. To jego zapach czuła ta biała klacz. Nie wie jak jej na imię, ale było w niej coś... No właśnie. Coś.
Rozejrzał się i zauważył klacz leżącą pod drzewem. Postanowił podejść.
- Czy coś się stało?
Zapytał, ale nie oczekiwał od niej odpowiedzi.

Rukia

Rukia podniosła na niego nieco zmęczony wzrok, a jej wargo drgnęły tworząc coś na wzór uśmiechu. No tak, ta siwa klacz z dziwnymi upodobaniami przepadała za towarzystwem do którego sama dość często lgnęła. Nie zależnie czy był to ktoś kto ją krytykował, czy podziwiał zawsze dobrze się bawiła, czasem nawet kosztem innych.
-Nie, nic - odpowiedziała nad wyraz spokojnie, przyglądając się błyszczącym ślepią ogiera.

Wrigley

-Czy aby na pewno? Jesteś tutaj już trochę czasu. Do jakiego stada należysz?-Spytał nie odrywając wzroku od klaczy. Wiedział, że ona patrzy się wprost w jego oczy. Mimo tego stał pewnie, a jego grzywa powiewała na lekkim wietrze. Jego oczy błyszczały w ciemności.
-Jestem Wrigley-Powiedział po chwili.

Rukia

Dalej wbijając drażniące wręcz spojrzenie w jego ślepia, kąciki pyska klaczy drgnęły ponownie.
-Na pewno, nie musisz się o mnie martwić - powiedziała bez kszty złośliwości w głosie. Jej ogon drgnął, a klacz poczęła nim co jakiś czas bić o piach rozrzucając tym samym ziarna piachu.
-Rukia - przedstawiła się po chwili ciszy.

Wrigley

-Ok. - Powiedział cicho i zaczął oddalać się od Rukii. Za chwilę zniknął, jakby rozpłynął się w powietrzu.

Bandola

Przygalopował nad morze żeby podziwiać zachód słońca. Patrzyła na wodę i niebo, jakie piękne kolory.

Caprimond

*Badolcia, zdecyduj się co piszesz. Wcześniej była noc... a kilka postów dalej już robisz zachód Słońca.*

Dłuższą chwilę stał bezczynnie przyglądając się poczynaniom brata. Taaak... Znał to aż za dobrze. Często wręcz irytowała go chęć Tvetto znęcania się nad innymi, teraz jednak westchnął tylko i ruszył w jego stronę kręcąc głową z lekkim, ponurym uśmiechem.

Rukia

Rukia dźwignęła się na przednich nogach, prężąc wszystkie mięśnie. Jej chrapy rozszerzały się co raz, klacz bowiem chciała zapamiętać jak najwięcej tego słonego powietrza. Nie wiedziała kiedy wróci na plażę, a właśnie to miejsce przyciągało ją najbardziej. Ruszyła z wolna- co raz wymachując kitą na boki - szukając jakiegoś dobrego schronienia na najbliższe kilka dni.

Tvetto

Oderwał się na chwilę od zajęcia patrząc na ogiera. Uniósł lekko głowę

Caprimond

Kiedy juz zrównał się z bratem spojrzał na leżącą klacz z lekkim, chytrym uśmieszkiem.
- O, brat. Widzę, że spełniasz się artystycznie.- przeniósł wzrok na brata.