Zachód Słońca

Tvetto

- Normalnie prawie Matejko xD - przyjrzał się esom-floresom na ciele klaczy. - Yh, co z tą Agray - pomyślał xD

Caprimond

- Tsa... Matejko...- wyrwał bratu sztylet i wyrył na zadzie klaczy Inicjały stada. Wyszczerzył zęby w cwanym uśmiechu.- Jestem Picasso!- oświadczył.

Tvetto

Zmrużył oczy - Gdzie zapodziałeś swój pędzel, Picasso? - rozglądał się za sztyletem brata. Wręcz nie znosił zapożyczania sztyletu

Caprimond

Wbił broń brata w piach przed nim.
- Nie używam sztyletu.- rzucił.

Tvetto

Nie zauważyłem. A to przed chwilą to niby co było? - wziął sztylet i schował go

Caprimond

- Konsekwencje zbyt długiego przebywania z tobą.- spojrzał na Tvetto.

Tvetto

Ych, być może - parsknął. Machnął ogonem

Rukia

Potrzepała łbem ze stłumionym rżeniem. Z całej tej swojej nieuwagi, z rany tuż przy grzywie nieopodal uszu pociekł cienki strumyk krwi, który spływał spokojnie po jasnej sierści klaczy. Rukia zaklęła siarczyście w swoim ojczystym języku i rozejrzała się ponownie, próbując się zmusić do odejścia z plaży.

Tvetto

Oho, czyżby klacz się zbudziła? Tvetto spojrzał na Rukię z ukrywanym zainteresowaniem xD

Rukia

Parsknęła, czując czyjś wzrok na sobie. Rozejrzała się nieco zaspanym wzrokiem, zatrzymując go na ogierze. Kiwnęła mu jedynie pyskiem, przerzucając spojrzenie momentalnie na niebo. Przystanęła z nogi na nogę w końcu jednak ruszając z wolna stępem w stronę brzegu, którym planowała dojść do innego miejsca.

Tvetto

Cicho westchnął. Odwrócił się do leżącej kalczy z grobową miną. Myślał, że może siwa klacz też będzie ją torturowac. Cóż, widac mylił się

Mogrash

Klacz przygalopowała dumnie stawiając nogi. Zarżała i położyła się na trawie. Jej czujne oczy lustrowały otoczenie.

Caprimond

Parsknął spoglądając na Rukię. Omiótł spojrzeniem plaże. W zasięgu jego wzroku znalazła się srokata klacz. Nastawił uszy i wciągną w nozdrza powietrze niosące ze sobą zapach klaczy. To jego stado, tego był pewien. Pytanie- kto to jet... Był pewien, że już kiedyś ją spotkał. Przyjrzał się jej uważnie. Dark Sea? Możliwe...

Rukia

Klacz momentalnie zatrzymała się, słysząc doniosłe parsknięcie niesione przez wiatr. Wydawało jej się dziwnie wymowne. Odwróciła machinalnie pysk, żeby jej czarne niczym węgiel ślepia zlustrowały białego ogiera. Wargi klaczy drgnęły tworząc coś na wzór ironicznego uśmiechu. Nie, nie może dać się sprowokować. Ruszyła melancholijnym stępem wzdłuż brzegu, kiedy w końcu jej sylwetka zniknęła za zakrętem.

Mogrash

Klacz parsknęła. Poczuła znajomy zapach lecz była zbyt zmęczona, żeby co kolwiek robić. Oczy miała teraz zamknięte. Położyła głowę na przednich nogach.