Zachód Słońca

Alastair

Zastanowił się. Nie bardzo chciał mówić, bo gdyby powiedział to ona mogłaby grać przed nim. Musiał szybko coś wymyślić, aby jakoś obejść temat, a jednocześnie by jej do siebie nie zrazić. - Taka jak ty Odpowiedział lecz potem stwierdził że nieco głupio. Odwrócił łeb w stronę morza bojąc się jej reakcji. Kobiety wybuchowe czasem są.

Liria

Trochę ją to zdziwiło. Mogła to być szczera prawda, może ogier sie w niej zakochał, lecz mógł też kłamać... I tego chciała się dowiedzieć... Staneła przed nim i spojrzała mu głeboko w oczy.
-Mówiłeś prawdę?
Zapytała spokojnym głosem.

Alastair

Podniósł łeb i popatrzył na nią. No i znowu nie wiedział co powiedzieć. - No cóż...myślę że tak. Powiedział cicho lecz nie szeptem. Widział jak ona na niego patrzy. Dziwnie się czuł.

Liria

Widział, że ogier się zawstydził i zakłopotał. Chciała więc rozluźnić atmosferę. Podniosła lekko jego łeb ku górze.
-Ejj, rozluźnij się, nie musisz się tak spinać.
Powiedziała spokojnym, kojącym, niezwykle przyjemnym dla ucha głosem. Uśmiechnęła się ciepło.

Alastair

No nieco się rozluźnił. Jednak nadal nie wiedział co powiedzieć. Bał się że jego słowa ją urażą ale na szczęście nic się nie stało. Też się uśmiechnął. Był pewny że ona zaleje go pytaniami.

Liria

-Widzę, że nie masz ochoty na odpowiadanie na pytania, więc jesli chcesz, mozesz mnie pytać.
Powiedziała uśmiechnięta. Czuła, że Ali jest jej przyjacielem i moze mu zaufać, więc pozwoliła mu, by zadawł jej pytania.

Alastair

- Trapi mnie jedno pytanie do ciebie. Kim jest lub był Credo? Zapytał trochę nieśmiało. Ale to tylko pytanie no nie? Podniósł łeb i skubnął ją w grzywkę dla otuchy. A może to dla niej trudny temat.

Liria

Hm, no był to dla niej trudny temat,a le cóż trzeba się byo w końcu przełamać. Uśmiechnęła się lekko.
-Credo był niegdyś moim partnerem.
Powiedziała i po chwili namysłu stwierdziła, że przecież to nie wystarczy.
-No wiesz... Tym jedynym... Ale później odszedł, od razu gdy urodziłam syna... Dłuugo po śmierci źrebaka znów pojawił się w krainie, jednak nie na długo. Odszedł ponownie. Złamał mi serce i zniszczył życie.
Powiedziała, i uśmiech zniknął z jej pyska.

Alastair

To faktycznie był kiepski pomysł o to pytać. Lekko trącił ją łbem starając się pocieszyć ją. - Było minęło. Powiedział i uśmiechnął się do niej mając nadzieję że to jakoś duchowo ją wzmocni.

Liria

A ona wcale nie była smutna!
-Pewnie, że tak!
Powiedziała głośno i usmiechnęła się szeroko do niego. Spojrzała na morze. Powoli zaczeła roznosić ją energia. Nudziło się jej.

Alastair

- Nudno tu Jego wyraz faktycznie wyglądał na znudzony. Popatrzył na Lirie. Chyba się znowu zabujał. Tak jak zwykle. Nie bardzo wiedział jak się zachować.

Liria

-Tak, strasznie nudno.
Powiedziała zgodnie z prawdą i położyła uszy po sobie. Nie znosiła się nudzić.
-Zróbmy coś.... Twórczego
Powiedziała i wyszczerzyła się. Widac zaczynało jej bić na dekiel. A, i twórczość w przypadku Lirci zagrażała życiu, więc Ali musi się trzymać na baczności.
xD

Alastair

Podniósł brew ze zdziwieniem. - Co masz na myśli? Spytał lekko zdenerwowany. O czym ona myśli?

Liria

-Nie spinaj się tak. Nie mam nic na myśli.
Powiedziała i wywróciła oczami. Nagle się zatrzymała i opadła na ziemię. Było gorąco, jednak od morza wiał chłodny wiatr. Położyła łeb a piasku i patrzała w dal..

Alastair

No już się trochę rozluźnił. Położył się na piasku i machnął kilka razy ogonem. - To co teraz robimy? Zapytał i machnął znowu ogonem sypiąc trochę piasku na bok Lirii. Straaasznie mu się nudziło.